معاشرت برای تنازع بقا
اسطوره ها اغلب ما را در ارتباطی تنگاتنگ با نظام هستی قرار داده اند. از دل طبیعت آمده اند و از دل آدم ها خبر می دهند. رابطه ای تمام عیار با مناسبات نظام مندِ غیر شهری اند. اما امروزه معاشرت ما با سایر موجودات به حداقل رسیده است. تکنولوژی، هَوویِ خوش قد و بالایی شده برای آن. ما دیگر عیار گذشته را برای سنجش قدرتمان در طبیعت فراموش کرده ایم. با ابزار جنگاوریِ نرم و سخت قدرت نمایی می کنیم اما طبیعت وجود دارد و از نظام گذشتۀ خود تبعیت می کند. نانوسفرهایِ سایبریک، جایگزین ماجراجویی در جنگل یا بیابان شده است. سوادمان را برای دانشِ نرم افزاریِِ تکنولوژیِِ روز ارتقا می دهیم اما اگر وسط یک جنگل آرامِِ غریب بدون مواهب تکنولوژیِ ارتباطات گیر بیفتیم ، به تدریج از انفعال جان می سپاریم! یک نوع تنازع بقای از دست رفته را می گویم! این انتخاب ما نیست، الویت در به یادآوریِ فنون طبیعی زنده ماندن در کنار موجودات دیگر است. ما متأسفیم که از طبیعت دور شده ایم و با هیچ حیوانی رابطه نداریم. به نظر ما سعادتِ متوسط در فاصله گرفتن از انسانها و نزدیک تر شدن به طبیعت است. خیلی وقت پیش باید دست چند نفر از نزدیکانمان را می گرفتیم و به گوشه ای از طبیعت می رفتیم و خانواده ای هیجان انگیز از گل ها، برگ ها، درختان، حشرات، پستانداران، درندگان و هیولاها تشکیل می دادیم.
امین باقری/ پاییز 1392